Nowe miasto nowych ludzi (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego)

Nowa Huta, choć oficjalnie liczy zaledwie nieco ponad 60 lat, należy do najmocniej wyrazistych i bogatych semantycznie przestrzeni Krakowa. Aktualnie, gdy minęły już ponad dwie dekady od oficjalnego końca PRL, jest wciąż zagadkowym tematem dyskursu publicznego w jego wielu różnorodnych wymiarach, podobnie jak wówczas, gdy powoływano ją do życia jako modelowe miasto socjalizmu i miejsce akcji znacznej opowieści o budowie Nowego Jutra.

Kategoria wyobraźni społecznej, wybrana tu jako podstawowy punkt odniesienia, nie tylko pozwala rozpoznać pakiet najważniejszych znaków, symboli i mitów, za pomocą których był (i jest) konstruowany obraz dzielnicy, lecz także zwraca uwagę na sposób i skutek ich użycia, nie unikając równocześnie fundamentalnego, choć niejednokrotnie niewygodnego pytania o przyczyny ich akceptacji, modyfikacji bądź też odrzucenia.