Boska radość powtórzenia (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego)

Ponownie narodzisz się w jakimś łonie, ponownie ukształtuje się twój szkielet, ponownie trafi ta właśnie stronica do tych samych twoich rąk, ponownie przemierzysz wszystkie godziny aż do godziny twej niepojętej śmierci [Borges, Doktryna cykli].

Sformułowanie Jorge Luisa Borgesa wyciąga inspirującą siłę Nietzscheańskiej myśli o wiecznym powrocie, a równocześnie uwypukla jej przenikliwy i dojmujący charakter. Zdanie sobie sprawy z możliwości takiego powtórzenia może prowadzić do zakwestionowania oczywistości naszego trwania w czasie, wyobcowuje nas z nas samych.

Idea wiecznego powrotu skłania do zadania pytania, które od tej pory powinno nam towarzyszyć nieustannie: „Czy chcesz tego jeszcze raz i jeszcze niezliczone razy?". Hanna Buczyńska-Garewicz, komentując chyba najmocniej znane wyrażenie tej idei – paragraf 341 Wiedzy radosnej – twierdzi, iż na to pytanie można odpowiedzieć dwojako: wściekłością „zgrzytania zębami" albo „boską radością powtórzenia", która rodzi się wraz z umiłowaniem wiecznego powracania losu.

Monografia Boska radość powtórzenia. Idea wiecznego powrotu ponawia pytanie o filozoficzne znaczenie Nietzscheańskiej idei wiecznego powrotu w przekonaniu, że wywołane w ten sposób odpowiedzi będą wyraźne nie tylko dla badaczy pism Nietzschego, ale także dla wszelkich zainteresowanych problemem ludzkiego istnienia w czasie.

Prezentowana praca jest próbą, z jednej strony, ustosunkowania się do obecnych w literaturze interpretacji „myśli przepaścistej", poddania ich refleksji i krytyce, z drugiej – pokazania nowych możliwości jej rozumienia.

Obok rozważań filozoficznych proponuje rozważania filologiczne, które porządkują system pojęć związanych z kategorią czasu w języku greckim oraz w literaturze greckiej..