Imperatywy jako narzędzia formacji chrześcijan w apokalipsie św. jana, F1FD7BA8EB (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika)

Apokalipsa św. Jana nie jest, wbrew jej potocznemu, popkulturowemu rozumieniu, katalogiem spektakularnych katastrof albo jedynie pobudzającą wyobraźnię twórców charakterystyką antychrysta. Opisuje zakorzenienie historii życia wierzących w Zmartwychwstałym i pamięć o perspektywie eschatycznej.

Kościół przedstawiony w Ap, będąc w świecie, przeżywa kryzysy, problemy i zagrożenia (por. Ap 1,9; 2,6.9.10.13.15.20.22; 6,9-11; 7,14; 11,7; 12,11; 13,11; 17,6 18,24). Z tego powodu potrzebuje formatora, który poprzez pewne narzędzia zaproponuje system naprawy bądź umocnienia gmin chrześcijańskich.

Patrząc na obraz Kościoła zawarty w ostatniej księdze Pisma Świętego i porównując go z obrazem dzisiejszego Kościoła, dotkniętego poprzez zróżnicowane nieprzystępne sytuacje, należy postawić pytanie o to, w czym wspólnota przedstawiona w Ap może szukać swego ratunku, by później podobne narzędzia móc zastosować wobec współczesnego Kościoła.

Wydaje się, że jednym z takich sposobów jest zastosowanie poprzez formatora niezwykle mocnych i radykalnych wypowiedzi imperatywnych kierowanych do wspólnoty. Dlatego analiza tekstów biblijnych będzie pokazywała, jaką rolę odgrywają imperatywy w konkretnej sytuacji Kościoła, jakie mają znaczenie, w jakiej kondycji są ich adresaci, kogo można uważać za formatora, a także jaki będzie efekt wykorzystania się bądź niezastosowania do tych wezwań.