Proste metody sabotażu (1944) (Wydawnictwo Horyzont Idei)

Proste Metody Sabotażu to podstawa do szkolenia ruchu oporu w krajach okupowanych w czasie II Wojny Światowej, wytworzona poprzez aliantów - stanowi aktualnie cenny dokument źródłowy o wartości historycznej i poznawczej.

Z WPROWADZENIA:

Celem tego opracowania jest scharakteryzowanie prostego sabotażu, nakreślenie jego możliwych skutków i przedstawienie sugestii dotyczących jego inicjowania i przeprowadzania.

Sabotaż obejmuje zarówno wysoce techniczne działania typu coup de main, które wymagają szczegółowego planowania i wykorzystania specjalnie wyszkolonych agentów, jak i niezliczone proste działania, które może wykonać zwykły obywatel-sabotażysta. Niniejsze opracowanie dotyczy zwykle tego drugiego typu działań. Prosty sabotaż nie wymaga specjalnie przygotowanych narzędzi czy sprzętu, może być realizowany poprzez zwykłego obywatela, który może, ale nie musi działać indywidualnie, bez konieczności aktywnego powiązania ze zorganizowaną grupą. Jest on przeprowadzany w taki sposób, by wiązał się z małym niebezpieczeństwem uszkodzenia ciała, wykrycia i odwetu.

Tam, gdzie w grę wchodzi zniszczenie, bronią obywatela-sabotażysty są sól, gwoździe, świece, kamyki, nici albo inne materiały, których posiadania można się spodziewać po nim, jako właścicielu domu lub pracowniku w jego konkretnym zawodzie. Jego arsenał to półka w kuchni, sterta śmieci, jego własny komplet narzędzi i zapasów. Narzędziami jego sabotażu są typowo przedmioty, do których ma normalny i niepozorny dostęp w życiu powszednim.

Drugi wariant prostego sabotażu nie wymaga żadnych narzędzi niszczących i jeśli w ogóle sprawia szkody fizyczne, to w sposób wysoce pośredni. Opiera się on na uniwersalnych możliwościach podejmowania błędnych decyzji, przyjmowania postawy braku współpracy i zachęcania innych do pójścia w swoje ślady. Podjęcie błędnej decyzji może być po prostu kwestią umieszczenia narzędzi w niecodziennym miejscu zamiast we właściwym.

Brak współpracy może prowadzić do nawet tworzenia nieprzyjemnej sytuacji wśród współpracowników, wdawaniu się w kłótnie albo okazywaniu obojętności i głupoty. Ten aspekt działalności, czasami określany jako „czynnik ludzki”, jest niejednokrotnie odpowiedzialny za wypadki, opóźnienia i ogólne utrudnienia nawet w normalnych warunkach.

Potencjalny sabotażysta powinien odkryć, jakie typy błędnych decyzji i działań są zwykle spotykane w tego rodzaju pracy, a następnie powinien obmyślić swój sabotaż tak,zwiększyć ten „margines błędu".