Spotkania. opowieść o wierze w człowieka (Helion)

"Bogowie? niezaprzeczalnie nie. Raczej pokorni śmiałkowie walczący o życie Bliźnich... "Moje życie ukształtowały wyśmienite spotkania. Nie byłbym teraz tym, kim jestem, gdyby nie ludzie, których spotkałem na mojej drodze" - usłyszałem kiedyś od prof.

Mariana Zembali. Nie sposób było przejść obojętnie wobec takich słów. Tym bardziej, że wypowiadał je człowiek, który wykonał tysiące operacji ratujących ludzkie życie, który wspólnie z prof. Zbigniewem Religą budujeł legendę polskiej transplantologii.

"Każde spotkanie jest zaciągnięciem długu, który wypada spłacić" - dodawał już później wielokrotnie, gdy spotykaliśmy się podczas prac nad książką. Powiedzieć, iż Prof. Marian Zembala jest wybitnym lekarzem, który zapisał się w annałach polskiej medycyny, to zdecydowanie za mało.

starczyłoby jednak użyć trzech słów-kluczy, by, w sposób najistotniej uczciwy, opisać jego postać: służba, empatia, zespół. To one są punktami odniesienia każdego jego działania i źródłem sukcesów.

swym dorobkiem, osiągnięciami i przygodami mógłby obdzielić dziesiątki ludzi, jednak nigdy nie spoczął na laurach. Od 1985 roku, gdy wspólnie z prof. Zbigniewem Religą i prof. Andrzejem Bochenkiem współtworzył zabrzańską kardiochirurgię i transplantologię, na dobre związał się ze Śląskiem.

Był członkiem zespołu kardiochirurgów, którzy przeprowadzili pierwszą udaną transplantację serca, i jako pierwszy w Polsce przeszczepił płuco-serce. Dziś jest dyrektorem popularnego w całej Europie Śląskiego Centrum Chorób Serca.

Na swojej drodze spotkał największe osobowości świata medycyny,zwykle we wspomnieniach powraca do prof. Zbigniewa Religi, swojego Nauczyciela, prosząc jednocześnie, żeby używać w tym słowie obfitej litery.

Nie potrafi mówić o sobie, jest za to mistrzem opowieści o innych, których poznał w swoim życiu, a którzy go ukształtowali i ukierunkowali. Prof. Marian Zembala spłacił z nawiązką dług, który w jego mniemaniu zaciągnął.

Z perspektywy czasu o swojej pracy dla pacjenta, o niezliczonych przeszczepach serca mówi: "Byliśmy szaleńcami, nie bogami". "