Książka Joanny Gajowieckiej-Misztal jest wnikliwym studium historycznoliterackim i teoretycznoliterackim twórczości jednego z najciekawszych pisarzy-marynistów. Na znane, jak i produkowane pod licznymi pseudonimami teksty Salińskiego, autorka patrzy pomiędzy innymi z perspektywy marynistyki, cyklu literackiego, kultury popularnej i myśli postkolonialnej. Stanisław Maria Saliński (1902-1969) to nie tylko dziennikarz i marynarz,zwykle pisarz często określany mianem marynisty. Urodzony na południowo-wschodnich rubieżach Imperium Rosyjskiego, po rewolucji październikowej przyjeżdża do Polski, zespala się z "Kwadrygą", przyjaźni się z Konstantym Ildefonsem Gałczyńskim. "Dziadzia", jak nazywają go przyjaciele, debiutuje w 1928 roku cyklem Opowieści morskie. Książka ta, która wyrasta z ogromnej fascynacji morzem, wyznacza "oficjalny" kurs pisarstwa Salińskiego. Równolegle, najczęściej pod pseudonimem Jerzy Seweryn, prozaik wytwarza lubiane powieści obyczajowe.