Tytuł Fenomen opery wskazuje nie tylko na to, iż opera jest zjawiskiem,również sugeruje treści wartościujące. Autorzy są wielbicielami sztuki operowej i zgadzają się z opinią, iż jeśli muzyka jest dobra, fabuła ciekawa, śpiewacy wybitni, ich gra poprawna, a scenografia niebanalna, to spektakl operowy jest wyjątkowym widowiskiem artystycznym. Adaptując w swojej analizie koncepcję dzieła literackiego wyprodukowaną przez Romana Ingardena, autorzy pokazują, iż opera jest dziełem wielowarstwowym, a jej strukturalna złożoność, np. Potrzeba połączenia atrakcyjnego śpiewu z tekstem prezentującym fabułę, stawia szczególne wymogi kompozytorom i wykonawcom. Główna teza jest taka, że śpiew jest dominujący i jemu podporządkowane są inne elementy czy warstwy dzieła. Książka traktuje także o historii opery, a w szczególności o jej związku z wydarzeniami politycznymi i społecznymi, jak na dodatek o narodowych stylach sztuki operowej.