Szkice krytyczne (Słowo/obraz terytoria)

Bruno Schulz zawsze stał po stronie autorów, nawet gdy sam wcielał się w niewygodną dla siebie rolę krytyka. Nie chciał sobie „arrogować” porównującego i oceniającego spojrzenia znawcy, przedkładając nad nie sąd prywatnego konsumenta i amatora. Być może dlatego tom zawierający wszystkie jego szkice krytyczne liczy zaledwie czterdzieści dwa teksty. I być może dlatego w każdym z tych tekstów Schulz wykracza daleko poza horyzont klasycznych badań literackich czy codziennej praktyki recenzenckiej i podąża w stronę krytyki autorskiej, wykorzystującej narzędzia hermeneutyki, psychoanalizy i mitografii, aby wydobyć z omawianego dzieła najgłębsze pokłady sensów.

Szkice krytyczne Schulza, równocześnie fundamentalne dla zrozumienia jego dzieła eseje, wnikliwe prace literaturoznawcze, jak i znikome recenzje, przyczynki, notatki z lektury czy autoeksplikacje, potwierdzają, iż był on jednym z najszczególniej oryginalnych współczesnych interpretatorów literatury i sztuki. Pozwalają także sformułować jego prywatną filozofię literatury i credo artysty, których nigdy nie wyraził w swym dziele wprost.