Cyfrowa dekada związki sztuki i technologii w latach 1960-1975 (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika)

yfrowa dekada poświęcona jest związkom pomiędzy sztuką i technologią w XX wieku, jednak z zasady obejmuje lata 1965–1975, kiedy artyści po raz pierwszy zainteresowali się zastosowaniem komputerów na gruncie sztuki.

Opisane zostały tutaj przykłady artystycznego wykorzystywania komputerów przez inżynierów pracujących w Bell Labs, a także prace wywodzących się ze Stuttgartu artystów skupionych wokół Maxa Bensego. Tytułowa cyfrowa dekada to czas, w którym z jednej strony następuje swoista instytucjonalizacja sztuki komputerowej, ponieważ jej istnienie zaczynają dostrzegać przedstawiciele świata sztuki, z drugiej zaś stanowi moment utraty niewinności, gdyż pojawiają się artyści, którzy zaczynają otwarcie krytykować zbliżenie się sztuki i technice.

W tym kontekście przeanalizowana została działalność twórców skupionych wokół ruchu świeże Tendencje z Zagrzebia, Art Workers Coalition, Experiments in Art and Technology i artystów takich jak Frieder Nake i Gustav Metzger, którzy indywidualnie wyrażali swój sprzeciw względem komputerów, a także technologii stworzonych poprzez firmy współpracujące z wojskiem.

W książce opisane zostały dodatkowo prace polskich artystów zainteresowanych rozwojem komputerów, cybernetyką, a także technologią, wyjątkowo środowiska związanego z Jerzym Ludwińskim. Choć Cyfrowa dekada skupia się w głównej mierze na analizie praktyk artystycznych, to sztuka komputerowa i techniczna zostały potraktowane jako zjawiska zaangażowane politycznie, stąd także umiejscowiono je na tle społeczno-politycznym i w kontekście rozwoju technice komputerowych.