Książka stanowi oryginalny i cenny wkład w rozważania nad wyraźnymi problemami filozofii kultury. Myślą przewodnią pracy i centralnym zagadnieniem jest postawione przez autorkę pytanie o możliwość wzajemnego zrozumienia na gruncie różnych kultur i o ich przekładalność. Jako przedmiot swoich dociekań Szymańska wybrała dwa kręgi kulturowe – śródziemnomorski oraz dalekowschodni, w kolejnych esejach analizując m.in. Problem spotkania kulturowego, kategorię tzw. „mistycznego myślenia”, zagadnienie istoty umysłu w ujęciu fenomenologicznym oraz tradycji taoistycznej i buddyjskiej. Poruszyła także kwestię dychotomii podmiotowo-przedmiotowej i możliwości dialogu międzykulturowego w warunkach współczesności. Na szczególną uwagę zasługują niebanalne rozważania poświęcone analogii między poetyckim opisem świata w japońskich haiku i w wierszach okresu Młodej Polski.