Kosmos jako gabinet luster (Universitas)

Dlatego nie zrzekając się możności uchwycenia po drodze aktu estetycznego żywcem, musimy traktować tutaj formę jako bóstwo pluralistyczne, posiadające sporo korzeni. Albo jako punkt, w którym krzyżuje się dużo linii przychodzących z rozmaitych stron świata duszy i rozchodzących się ku różnorodnym celom i bezcelom.

Albo jako labirynt zwierciadeł… Karol Irzykowski, Walka o treść Na książkę składają się rozmaitego typu analizy (stylistyczne, genologiczne, narratologiczne, intertekstualne, biografistyczne), posiadające dwojaką funkcję: ich celem jest ujawnienie i wyjaśnienie osiągalnie wielu niezwykłych, niekonwencjonalnych momentów w strukturze ostatniej powieści Witolda Gombrowicza oraz wykazanie, że Kosmos jest w dodatku, a może przede wszystkim, zadziwiającą opowieścią o „przygodzie", którą jest „ja".