Ta książka powstała z głębokiego przekonania, że warto przywrócić Wyspiańskiego nam samym. Wiek XX zaczął się dla nas wtedy, gdy w Krakowie ruszył pierwszy elektryczny tramwaj i gdy publiczność skatalogowana w Teatrze Miejskim usłyszała po raz pierwszy pytanie "Co tam panie w polityce?".
Zarysowana tu mitologia artysty dużo zawdzięcza korespondencji Wyspiańskiego, niezwykle listom z podróży artystycznej po Europie w latach 1890-1894. Doświadczenie jakie wówczas zdobył stało się fundamentem całej późniejszej twórczości autora Wyzwolenia.
Wyłania się z tych listów portret artysty zmagającego się ze swym czasem w historii i miejscem na mapie Europy. To obraz buntu jednostki głęboko zakorzenionej w wieku XIX i jednocześnie gwałtownie pożądającej zmian, jakie niesie wiek XX.
Europejska sztuka wczesnego modernizmu rozpięta między Wagnerem a Picassem, między Mickiewiczem a Witkacym jest właściwym tłem dla dzieła Wyspiańskiego - jednego z niedokończonych projektów polskiego modernizmu.