Książka Pawła Mackiewicza w sposób nad wyraz atrakcyjny, kompetentny i odkrywczy omawia dokonania Kazimierza Wyki jako krytyka poezji, a przy okazji pokazuje jego działalność w okresie II wojny i po jej zakończeniu, tym samym uzupełniając już istniejące prace na temat przedwojennego okresu działalności autora Starej szuflady. Paweł Mackiewicz weryfikuje tradycyjne ustalenia, przekonująco akcentując głównie związki, jakie łączyły światopogląd krytyczny Kazimierza Wyki z egzystencjalizmem i zastanawia się nad skomplikowanymi, jak się okazuje, relacjami łączącymi krytyka z szeroko rozumianą filozofią marksistowską (unikalnie rozumianą dzięki Brzozowskiemu i Sorelowi, a potem Lukácsowi), o czym nikt dotąd nie pisał tak szeroko. Autor omawia krytyczne spotkania Wyki z najważniejszymi dlań poetami, a więc kolejno z Miłoszem, Baczyńskim, Tuwimem, Różewiczem, Białoszewskim. W zakończeniu Mackiewicz odtwarza i komentuje spór, jaki prowadził autor Łowów na kryteria z Arturem Sandauerem.
Maciej Urbanowski