Łukasz Górnicki (1527–1603) – humanista, jeden z najwybitniejszych pisarzy renesansowych; sekretarz i bibliotekarz Zygmunta Augusta. W dziejach literatury polskiej znany jako homo unius libri – autor Dworzanina polskiego (1566), błyskotliwej parafrazy traktatu B. Castiglionego Il Cortegiano. Górnicki jest ponadto twórcą doskonałej prozy politycznej ( Rozmowa Polaka z Włochem o wolnościch i prawach polskich, Droga do zupełnej wolności ) zawierającej program poprawy Rzeczypospolitej oparty na pomysłach ustrojowych Contariniego, która jednak za życia autora nie ujrzała światła dziennego. Spośród innych utworów Górnickiego na szczególną uwagę zasługuje neoplatoński dialog Demon Socratis oraz przekłady z L. A. Seneki: tragedia Troas (1589), a także traktat Rzecz o dobrodziejstwach (1593). Troas jest standardowym przykładem poetyki renesansowego dramatu konwencjonalnego – silnie nasyconego elementami retorycznymi, o zredukowanej, szczególnie statycznej fabule, pod osłoną mitycznej opowieści poruszającego znaczne problemy nurtujące humanistę schyłku XVI wieku, równocześnie te polityczne, dotyczące funkcjonowania societas, jak i te ogólnoludzkie weryfikujące ideę renesansowej humanitas w dobie stopniowego przechodzenia odrodzeniowych nurtów kulturowych w nowe barokowe wątki.