Potworność i krytyka (Universitas)

„[…] tak mnóstwo już napisano o Sapkowskim w ramach badania osobliwości polskiej odmiany fantasy. […] Czy można coś jeszcze własnego i oryginalnego dodać w tym temacie? Okazuje się, iż anamorficzna (bo chyba zamierzenie ironiczna, a w związku z tym inaczej spozycjonowana) perspektywa spojrzenia na fenomen tej twórczości umożliwia jej nadspodziewanie wydajny i ładny badawczo opis. Praca ma charakter kulturoznawczo-socjologiczny: albo inaczej –przechodzi od socjologii odbioru prozy lubianej w kierunku antropologicznego ujęcia wybranych motywów tejże prozy. Częśćpierwsza […] książki opisuje widoczny fragment rodzimej historii literatury modnej. Częśćdruga natomiast zasadniczo uzupełnia, a niekiedy podważa powstałe dotychczas interpretacje prozy Sapkowskiego”.

Z recenzji dra hab. Rafała Szczerbakiewicza

„Piotr Żołądź w sposób nad wyraz ciekawy interpretuje treści i rozwiązania fabularne poszczególnych części opowieści o wiedźminie. Zwraca on uwagę na to, iż teksty te nie powstawały jako zaplanowany cykl, nie istniała […] wcześniej jakaś baza wyobrażeń i pomysłów, do której Sapkowski odwoływałby się w kolejnych utworach. Nie zostały także zaplanowane poprzez autora ogólne ramy świata przedstawionego, w których dziać żeby się miały kolejne fabuły. W ujęciu Piotra Żołędzia wydaje się raczej, iż każdy kolejny tekst powstawał jako forma odpowiedzi na aktualne głosy czytelników albo krytyki – że nie są one motywowane zamiarem stworzenia całościowej opowieści, a raczej próbują zdobywać swojego czytelnika za każdy razem na nowo”.

Z recenzji dra hab. Andrzeja Juszczyka