Alkifron, czyli pomniejszy filozof w siedmiu dialogach zawierający apologię chrześcijaństwa przeciwko tym, których zwą wolnomyślicielami (Marek Derewiecki)

George Berkeley (1685 - 1753). Po ukończeniu studiów teologicznych w Dublinie w roku 1707 przyjął święcenia kapłańskie i został duchownym anglikańskim. W roku 1734 objął biskupstwo w Cloyne w Irlandii. Najważniejsze dzieło filozoficzne, "Traktat o zasadach poznania ludzkiego" ogłosił w roku 1710, jego wersja lubiana, czyli "Trzy dialogi miedzy Hylasem a Filonousem" ukazały się trzy lata później. System Berkeleya stanowił dość niezwykłe połączenie, panującego wówczas na Wyspach Brytyjskich, empiryzmu z radykalnym immanentyzmem metafizycznym. Dowodził, że świat materialny nie istnieje, stanowi wyłącznie zespół wrażeń postrzegającego podmiotu. Rzeczywistość przedmiotowa jest jedynie wytworem idei poznającego umysłu. Posiadał wszechstronną wiedzę i odwagę w głoszeniu swoich przekonań. Wykorzystywał ją zarówno w propagowaniu swej filozofii, w pracy pedagogicznej i duszpasterskiej, jak ponadto w zwalczaniu deizmu i ateizmu. Angażował się w pracy misjonarskiej (przebywał na placówce w latach1729 - 1731). Podsumowaniem polemik Berkeleya z poglądami ateuszy była książka Alciphron (1732).