Sadzę,potężny program socjologii, którego podwaliny położone pozostały w tej książce, jest jedyną systematyczną teoretyczną próba, żeby uczynić znaczenia czymś centralnym dla makrosocjologii postępowości. Nie sadzę jednak, żeby nie było innych, nad wyraz poważnych i niezwykle twórczych wysiłków w tym samym kierunku. William Sewell, Jr, Viviana Zelizer, Robin Wagner-Pacifici i Michele Lamont to wyłącznie najszczególniej wybitne postaci spośród tych, które zapoczątkowały równoległe wysiłki zbadania względnej autonomii głębokich znaczeń, podtrzymujących życie wewnętrzne tak zwanych materialnych struktur społecznych w dzisiejszych czasach. Ponieważ wysiłki te czerpią z tych samych źródeł - prac Clifforda Geertza, Mary Douglas, Emile'a Durkheima i Talcotta Parsonsa - istnieje niemało stanowczych homologii pomiędzy naszymi wspólnymi staraniami. Z Wprowadzenia Jeffreya C. Alexandra, s. X