Podstawowe założenie leżące u podstaw tej książki sprowadzić można do stwierdzenia, iż przestrzeń miejska jest zarówno zasobem, o który toczy się swoista gra pomiędzy przeróżnymi uczestnikami życia miejskiego, i sceną, na której ta gra się toczy i która - aby pozostać przy tej metaforze - w szerokim stopniu przyczynia się do kształtowania sposobów, na jakie role poszczególnych uczestników są realizowane. Jest to założenie trafne i owocne. W pełni zgadzam się też z tą linią konceptualną, która w miastach i ich losach widzi widoczny element makroprocesow społecznych - transformacji ustrojowej i jej przejawów ekonomicznych, ściślej społecznych, kulturowych - oraz zjawisk makrostrukturalnych. Miasta są oczywiście częścią większej rzeczywistości, ale częścią o pokaźnych właściwościach autonomicznych, odznaczającą się swymi względnie odrębnymi cechami i zasługującą w badaniach na wyróżnienie. (...) Czytelnik może zostać usatysfakcjonowany zróżnicowanymi przykładami, podróżując niejako, aby rzec znowu metaforycznie, od Splitu do Lwowa, do Tbilisi i innych miejsc, niebanalnie uzupełniających naszą potoczną miejską wyobraźnię. Z recenzji prof. Dra hab. Krzysztofa Frysztackiego