Pierwsza część niniejszej publikacji ukazuje teoretyczne dylematy kształcenia zawodowego, inicjując od aksjologicznej analizy pojęcia pracy, która w sposób personalistyczny wpływa nie tylko na rozwój osobisty człowieka, ale także bezpośrednio oddziałuje na właściwy rozwój systemów kształcenia zawodowego.
Niematerialnymi elementami etyki stają się te wartości, które są obiektywnymi i realnymi twórcami pracy, pośrednio przyczyniającymi się do budowania społeczności nakierowanej na umożliwienie rozwoju osobistego każdego człowieka.
Praca najczęściej decyduje o kierunkach zmian w szkolnictwie zawodowym. Istotne wydaje się stworzenie takiego kierunku zmian, który pomoże oraz wyposaży w kompetencje i kwalifikacje absolwentów szkół zawodowych upraszczające im na rynku pracy dobranie się do wymogów globalizacji gospodarki światowej.
Dlatego ważny staje się dyskurs o przyszłości szkolnictwa zawodowego, a także jego potrzebie utrwalenia i doskonalenia; wyróznionie takich zmian, które stworzą szansę holistycznego spojrzenia uczestników zapotrzebowania „uczenia się poprzez całe życie" (lifelong learning programme, LLP).
W tym kontekście ważna wydaje się próba odpowiedzi na pytania o związki i zależności, jakie występują między kształceniem ogólnym a zawodowym.