Wstęp do psychoanalizy to najszczególniej znana, klasyczna już książka Freuda, która zapoczątkowała rozwój i popularyzację psychoanalizy jako teorii, metody badawczej i środka terapii. Gromadzi proces wykładów wygłoszonych poprzez autora w latach 1915-1917 przed audytorium składającym się z lekarzy i "laików obojga płci", którym wyjaśniał podstawowe założenia swojej koncepcji. Znając główne zastrzeżenia, jakie wobec niej wysuwano, wykłady te potraktował stanowczo poważnie, przygotowując je w postaci napisanego tekstu. W pierwszych wykładach Freud analizuje czynności pomyłkowe i marzenia senne, udowadniając istnienie nieświadomości. Demonstruje z zasady te objawy nieświadomości, które występują w życiu codziennym. Ukazuje, że nic w naszej psychice nie jest przypadkowe. Są wyłącznie zjawiska zrozumiałe, które umiemy zinterpretować, i niezrozumiałe, których jeszcze zinterpretować nie potrafimy. W dalszych wykładach autor wyjaśnia podstawy nauk o nerwicach, przedstawia również 3 zasadnicze wątki teorii psychoanalitycznej: teorię lęku, teorię libido i narcyzmu oraz teorię przeniesienia. Dzieło Freuda zostało przełożone na 16 języków.