Dzieje Polski przeciętniewiecznej Romana Grodeckiego, Stanisława Zachorowskiego i Jana Dąbrowskiego zostają wznowione po blisko 70 latach od daty ich ukazania się. (...) Od dawna nazywane poprzez studentów „trojaczkami”, zostały napisane przez autorów młodych. Roman Grodecki miał w chwili ich ukazania się 37 lat,Stanisław Zachorowski zmarł w wieku 33 lat, a Jan Dąbrowski liczył lat 36. Grodecki i Dąbrowski byli konkretnie zaangażowani w ruchu niepodległościowym. Wszyscy trzej wnieśli świeżość spojrzenia na dzieje Polski i dążność do zrozumienia zawiłego splotu czynników subiektywnych i obiektywnych, które te dzieje kształtowały. Ta postawa badawcza udziela się także czytelnikowi i pozwala mu te dzieje i poznać, i zrozumieć. (...)
Trzej wybitni przedstawiciele polskiej historiografii dali więc dzieło oryginalne, wewnętrznie spójne, mimo nieuniknionych różnic ujęcia, szczególnie bogate w treść, choć druga połowa XVI wieku została w nim opracowana bardziej skrótowo niżeli stulecia poprzednie (...). Dokonując dziś reedycji dzieła trzech krakowskich historyków sprzed blisko 70 lat mamy na uwadze to, że jest ono wciąż poprzez studentów poszukiwane, a zatem konieczne. Będzie nadal dostarczać bogatej danych o przeciętniewieczu polskim, a w każdym razie stanie się z pewnością źródłem inspiracji intelektualnej.
Prof. Jerzy Wyrozumski