Współczesna poezja arabska jest jak znajomy skrawek pustyni, którego mieszkańcy mówią zrozumiałym językiem o bliskich sercu sprawach. A wśród nich Nizar Qabbani - Syryjczyk, poeta, publicysta i dyplomata. Jeden z najmocniej lubianych poetów współczesnych w świecie arabskim, którego fason łączy w sobie prostotę i elegancję języka poetyckiego, a także bezpośredniość i wrażliwość w zgłębianiu tematów miłości, erotyzmu, feminizmu, religii i arabskiego nacjonalizmu. Poeta, którego kochały tłumy, nie kochało życie. Twórca, wzbudzający największe uwielbienie i jednakowo wielką krytykę. Przez entuzjastów renomowany za piewcę miłości, ładna damskiego ciała i patriotyzmu. Przez przeciwników oskarżony o działanie na szkodę państwa, nieposzanowanie tradycji, obrazę obyczajów i uczuć religijnych, a nawet niewierność i herezję, określany jako poeta wytwarzający poza prawem i regułami arabskiej poezji. Treścią niniejszej pracy jest analiza najbardziej kontrowersyjnych utworów Nizara Qabbaniego oraz zajęcie stanowiska wobec ich krytyki. Zbierając materiały, nie znalazłam polskich opracowań poświęconych twórczości tego poety. Badania oparto więc na źródłach arabskojęzycznych pochodzących z Syrii, Libanu, Egiptu, Tunezji i Jordanii. Większość z nich dotyczy jednak liryki Nizara Qabbaniego i opisuje go wyłącznie jako poetę miłości, jaśminu i pań. Utwory kontrowersyjne nie są publikowane, a co za tym idzie brak jest ich opracowań krytycznych choćby w krajach arabskich. Autorka korzystała z ogólnych publikacji na temat twórczości Nizara Qabbaniego, poświęcających niewielką część niebanalnej autorkę problematyce.