Kryminalistyka w mediach. wpływ seriali kryminalnych na postępowanie karne (Silva Rerum)

Współczesna poezja arabska jest jak znajomy skrawek pustyni, którego mieszkańcy mówią zrozumiałym językiem o bliskich sercu sprawach. A wśród nich Nizar Qabbani – Syryjczyk, poeta, publicysta i dyplomata. Jeden z najbardziej renomowanych poetów współczesnych w świecie arabskim, którego styl łączy w sobie prostotę i elegancję języka poetyckiego oraz bezpośredniość i wrażliwość w zgłębianiu tematów miłości, erotyzmu, feminizmu, religii i arabskiego nacjonalizmu. Poeta, którego kochały tłumy, nie kochało życie. Twórca, wzbudzający największe uwielbienie i jednakowo wielką krytykę. Poprzez zwolenników renomowany za piewcę miłości, błyskotliwa damskiego ciała i patriotyzmu. Poprzez przeciwników oskarżony o działanie na szkodę państwa, nieposzanowanie tradycji, obrazę obyczajów i uczuć religijnych, a choćby niewierność i herezję, określany jako poeta tworzący poza prawem i regułami arabskiej poezji.

Treścią niniejszej pracy jest analiza najistotniej kontrowersyjnych utworów Nizara Qabbaniego i zajęcie stanowiska wobec ich krytyki. Zbierając materiały, nie znalazłam polskich opracowań poświęconych twórczości tego poety. Badania oparłam więc na źródłach arabskojęzycznych pochodzących z Syrii, Libanu, Egiptu, Tunezji i Jordanii. Większość z nich dotyczy jednak liryki Nizara Qabbaniego i opisuje go tylko jako poetę miłości, jaśminu i kobiet. Utwory kontrowersyjne nie są publikowane, a co za tym idzie brak jest ich opracowań krytycznych choćby w krajach arabskich.