Język francuski wyraża rezultatywność przy pomocy czasów złożonych zbudowanych z czasownika posiłkowego w czasie teraźniejszym, przeszłym i przyszłym, a także z imiesłowu biernego. Takich czasów w systemie języka polskiego brak.
Istnieje tylko rozróżnienie pomiędzy dokonanością a niedokonanością. Aby odpowiedzieć na to pytanie, Autorka analizuje, oprócz czasownika, także wyrażenia przysłówkowe, które z nim się łączą. Bada także intencję komunikacyjną nadawcy komunikatu, rozumowanie inferencyjne odbiorcy i powiązanie wypowiedzi ze skryptami kulturowymi, a także konwencjami dyskursywnymi.