Człowiek - społeczeństwo - państwo w sytuacjach kryzysu t.2 (FNCE)

Współczesne środowisko bezpieczeństwa znamionuje się dynamiką i złożonością, które obserwuje się i doświadcza, w rozmaitym wymiarze, od jednostkowego, poprzez narodowy aż do rozmiaru globalnego.

Wpływ na to ma w sporym stopniu postęp cywilizacyjny, którego rezultatem są takie zjawiska i procesy, jak rozwój w dziedzinie techniki oraz informatyki, globalizacja, wzrost liczby ludności i tempa urbanizacji i zmiany w środowisku naturalnym.

Generują one zarazem zagrożenia o różnorodnym charakterze, które na przełomie XX i XXI wieku doprowadziły do wielu kryzysowych sytuacji. Katalog zagrożeń, z jakimi mamy dziś do czynienia, rozszerza się nieprzerwanie.

Poza rozmaitością, zjawiska te znamionuje coraz częściej nieprzewidywalność skali, intensywności, a także skutków ich wystąpienia. Przykładem są aktualnie już nie tylko katastrofy naturalne wywołane siłami przyrody,na dodatek spowodowane działalnością człowieka, takie jak awarie techniczne, terroryzm oraz zagrożenia wynikające z zachowań i procesów społecznych.

Charakter współczesnych zagrożeń powoduje, iż coraz częściej prowadzą one do zaistnienia sytuacji kryzysowej, a więc takiej, w której poziom danego zagrożenia sprawia zakłócenie normalnego funkcjonowania danego podmiotu.

W ujęciu prawnym sytuacja taka wymaga podejmowania mocnych działań poprzez trafne organy administracji publicznej, stanowiących składnik kierowania bezpieczeństwem narodowym. Zgodnie z ustawą,2 sytuację kryzysową definiuje się więc jako wpływającą negatywnie na poziom bezpieczeństwa ludzi, mienia w pokaźnych wymiarach lub środowiska, powodującą duże ograniczenia w działaniu właściwych organów administracji publicznej ze względu na nieadekwatność posiadanych sił i środków.3