Wpisując się w temat przewodni opracowania dotyczący człowieka, społeczeństwa oraz państwa w sytuacjach kryzysowych, chciałbym zaproponować chwilę refleksji naukowej nad możliwościami przewidywania kryzysów.
Współcześnie rosnąca niepewność środowiska bezpieczeństwa wymaga używania wyrafinowanych metod i narzędzi analitycznych i planistycznych, choćby poprzez najmniejsze podmioty. Jedną z sprawnych zintegrowanych metod pozwalających redukować niepewność badań w sferze politycznej, społecznej, gospodarczej, technologicznej i organicznej jest analiza scenariuszowa.
Jej przydatność została udowodniona poprzez Rand Corporation w prognozowaniu kryzysu w Związku Radzieckim, a w sferze ekonomicznej potwierdzona poprzez Royal Dutch Shell w przywidzeniu kryzysu politycznego i związanego z nim kryzysu paliwowego w latach 70.
XX wieku. Na początku tego wieku prognoza polskich służb specjalnych dotycząca sytuacji po zakończeniu drugiej interwencji w Zatoce Perskiej oparta na analizie scenariuszowej okazała się najszczególniej optymalna, wskazując na kilka lat wcześniej możliwości oraz źródła kryzysu trwającego do dziś.
Tylko kilka tych efektownych przykładów wskazuje na pokaźne możliwości tkwiące w narzędziach analizy scenariuszowej w przewidywaniu, a tym samym w uprzedzaniu i uniemożliwianiu kryzysom przedsiębiorstw, społeczności i państw.