Jednym z podstawowych zadań państwa, wynikających z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, jest zapewnienie swym obywatelom szeroko rozumianego bezpieczeństwa, jednej z podstawowych potrzeb człowieka (art.
5 Konstytucji RP)1. Ponadto Polska Strategia Bezpieczeństwa Naro-dowego RP z 2007 roku jednoznacznie stwierdza, że Nadrzędnym celem strategicznym Rzeczypospolitej Polskiej jest zapewnienie dobrych i bez-piecznych warunków realizacji interesów narodowych przez eliminację zewnętrznych i wewnętrznych zagrożeń, redukowanie ryzyka i odpo-wiednie oszacowanie podejmowanych wyzwań i umiejętne używanie pojawiających się szans2.
Cel powyższy może być osiągnięty w wyniku stworzenia spójnych przepisów prawnych, doskonalenia działalności i umie-jętności wszelkich związanych z bezpieczeństwem państwa podmiotów zarówno państwowych jak i społecznych.
dzisiaj bezpieczeństwo pojmo-wane jest w szerszym zakresie i nie obejmuje tylko kwestii militarnych,jeszcze kwestie polityczne, gospodarcze, technologiczne, naturalne, społecz-ne oraz humanitarne. Problematyka bezpieczeństwa państwa i człowieka, a także wszelkich za-grożeń, od dłuższego czasu, bardzo po ataku terrorystycznym, jaki zo-stał dokonany 11 września 2001 roku w Nowym Jorku i Waszyngtonie i w wyniku permanentnych zmian klimatycznych, których jesteśmy naocz-nymi świadkami niemal każdego dnia, jest obiektem zainteresowań i badań empirycznych środowiska naukowego i politycznego nie tylko w Polsce ale i na świecie.
Bezpieczeństwo jest bardzo konkretnie związane jednocześnie z ży-ciem jak i rozwojem człowieka, a także dziejami państw. Wraz z rozwojem postępu cywilizacyjnego i nowych technice, wzra-sta poziom i zasięg zagrożeń naturalnych i cywilizacyjnych wywołanych funkcjonowaniem sił naturalnych i działalnością człowieka, przyczyniają-cych się do zróżnicowanego rodzaju katastrof i awarii technicznych, które zakłócają poczucie bezpieczeństwa.
Zagrożenia te mogą występować jednocześnie w cza-sie pokoju (kryzysu) i wojny.