Jak można rozumieć związki mediów, kultury modnej i (homo)seksualności? Jaki wpływ na seksualne projekty tożsamościowe posiadają procesy digitalizacji i konwergencji mediów? W jaki sposób jako użytkownicy mediów konfrontujemy się z politykami tożsamości? Autorzy rewelacyjnej części prac zmagających się z tak postawionymi pytaniami, udzielają typowo podobnych odpowiedzi: że seks za każdym razem się sprzedaje, iż media zapośredniczają i reprodukują heteronormatywny dyskurs tożsamości, iż tylko niezależne i jakościowe media dają szansę pokonania dominującej heteroseksualnej ideologii. Samuel Nowak, odwołując się do przykładu gejów, oferuje odwrócenie tej perspektywy. Wtedy na media i popkulturę spojrzeć można jako na niekończącą się bitwę o prawo do artykulacji własnego seksualnego „ja”. Portale randkowe, kampanie społeczne, programy telewizyjne, tabloidowe newsy okazują się ważnymi politycznie przestrzeniami oporu przed dominacją. Towarzyszą mu przeróżne taktyki podstępu, a także akty ciągłej niesubordynacji ze strony odbiorców mediów.
Odwołując się do brytyjskich studiów kulturowych oraz studiów LGBT, Samuel Nowak wprowadza autorskie pojęcie wyobrażonych wspólnot seksualnego smaku, powstałych w efekcie mediatyzacji seksualnego kapitału i gustu. Wspólnoty te organizują doświadczenia gejów w ich ciągłych zmaganiach o prawo do wyrażania własnej tożsamości. Pracy patronują dwaj teoretycy — Pierre Bourdieu, a także John Fiske, którzy na kartach tej książki spotykają się homo-celebrytami, bohaterami seriali, a także społecznościami portali randkowych. Z błyskotliwych analiz autora wyłania się obraz świata, gdzie różnorodne wspólnoty seksualnego smaku walczą o własną wartość, aby ich seksualny kapitał ulokował się wysoko w hierarchii społecznego uznania. Heteronormatywność okazuje się dyskursem kruchym i niestabilnym, a w konfrontacji z nią każdy chwyt jest dozwolony.