Medialność jest znamieniem współczesności. Jeśli Zygmunt Bauman adekwatnie nazywa naszą epokę „płynną nowoczesnością”, to „płynność” ta obejmuje także – a może z reguły – komunikację społeczną i jej narzędzia, media. Co więcej, z wielu różnorodnych aspektów współczesności media są chyba najmocniej płynne, jednocześnie zmienne, jak i niedookreślone, trudno uchwytne w konceptualnej analizie, lecz jako technologie są zreifikowane, uprzedmiotowione. Niemniej, mimo tej zmienności, pewne problemy dzisiejsze wcale nie są takie świeże, a dawne teorie również nie odeszły całkiem do lamusa.
Autor książki, socjolog i medioznawca, założyciel i kierownik Katedry Komunikowania i Mediów Społecznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, od czterech dziesięcioleci bada i opisuje przemiany form komunikowania - poczynając od druku i prasy, poprzez radio i telewizję, do mediów nowych i najnowszych aplikacji. W skatalogowanych tekstach pokazuje najróżniejsze aspekty współczesnej mediamorfozy, zmiany i przyszłość jednocześnie samej technice medialnej, jak i praktyk medialnych, w tym dziennikarstwa. Do każdego tekstu pomieszczonego w książce dodano post scriptum, które ilustruje aktualny aspekt omawianego problemu. Czytelnik niewątpliwie doda do nich napływające zewsząd aktualne dane. W wartkim nurcie mediów bezustannie i niespodzianie zdarzają się zawirowania, zatamowania, kaskady. W naszych płynnych czasach najbardziej płynne są właśnie media.