Inwentaryzacja w jednostkach sektora finansów publicznych (Izabela Motowilczuk)

Każda jednostka należąca do sektora finansów publicznych musi przeprowadzić okresową inwentaryzację wszelkich komponentów majątkowych.

Zaniechanie przeprowadzenia lub rozliczenia inwentaryzacji albo przeprowadzenie lub rozliczenie inwentaryzacji w sposób niezgodny z przepisami ustawy o rachunkowości jest naruszeniem dyscypliny finansów publicznych.

W publikacji na licznych przykładach podano wskazówki korzystnego przeprowadzenia inwentaryzacji (obowiązkowych i doraźnych) – od zaplanowania, poprzez prowadzenie, po rozliczenie i zakończenie. Wskazano rozwiązania użytecznych problemów przeprowadzania inwentaryzacji przy pomocy technik informatycznych, ze szczególnym uwzględnieniem technik przeprowadzania spisów z natury przy wykorzystaniu sczytywania danych zawartych w kodach paskowych i etykietach kodowanych elektromagnetycznie.

Książka w założeniu ma słwykorzystać pomocą w takim zorganizowaniu przebiegu inwentaryzacji – prowadzonych metodami spisu z natury oraz potwierdzania i weryfikacji sald składników aktywów i pasywów – żeby procesy te przebiegały szybko, produktywnie i produktywnie. Może słwykorzystać także jako baza do przeprowadzania szkoleń przedinwentaryzacyjnych dla członków komisji inwentaryzacyjnej, osób materialnie odpowiedzialnych oraz pracowników księgowości i innych komórek zaangażowanych w proces inwentaryzacji.

w dodatku można skorzystać z zamieszczonych wzorów dokumentów inwentaryzacyjnych – podano precyzyjne instrukcje i przykłady ich wypełniania.

Dopełnienie całości stanowią – poprzedzone komentarzem Autorki:

● świeże stanowisko Komitetu kanonów Rachunkowości w sprawie inwentaryzacji drogą spisu z natury zapasów materiałów, towarów, wyrobów gotowych i półartykułów – w stanowisku przedstawiono korzystne praktyki, a także wskazówki sprzyjające korzystnej i sprawnej inwentaryzacji zapasów, obejmujące sprawy związane z przygotowaniem, przeprowadzaniem, rozliczaniem i dokumentowaniem spisów z natury;

● nowy Krajowy standard Rachunkowości nr 11 – „Środki trwałe" – standard odnosi się do zasad ewidencji i inwentaryzacji środków trwałych na potrzeby prowadzenia rachunkowości jednostki. W sytuacji jednostek, które postanowiły stosować KSR 11 w swej polityce rachunkowości, postanowienia standardu mają wykorzystanie po raz pierwszy do sporządzania sprawozdania finansowego za rok obrotowy zaczynający się od 1 stycznia 2017 r., natomiast w sytuacji jednostek, które nie postanowiły o używaniu KSR, nowy kanon powinien słzastosować pomocą przy ustalaniu (nowelizowaniu) ich polityk rachunkowości, w szczególności w zakresie przeprowadzania inwentaryzacji środków trwałych metodami spisu z natury i weryfikacji informacji wykazanych w księgach rachunkowych z dokumentacją źródłową.

Izabela Motowilczuk – magister administracji, były wieloletni inspektor kontroli gospodarki finansowej w regionalnej izbie obrachunkowej, autor licznych publikacji z zakresu finansów i rachunkowości jednostek sektora publicznego, ze szczególnym uwzględnieniem samorządowych jednostek organizacyjnych.