To stanowczo ważna publikacja z zakresu kultury piśmienniczej – polskiej i europejskiej. Przynosi szereg widocznych danych dotyczących produkcji książki rękopiśmiennej średniowiecznych bibliotek i pisma epigraficznego i średniowiecznych zapisów muzycznych. „Paleografia” jest nie tylko plastikowym ujęciem dziejów pisma w łacińskiej kulturze europejskiej na przestrzeni dwóch tysięcy lat, ale także historią szeroko rozumianej kultury piśmienniczej, historią materiałów piśmienniczych, historią bibliotek.
Podręcznik Semkowicza nie stracił na aktualności – jest ciągle wykorzystywany i cytowany w opracowaniach specjalistycznych, a biorąc pod uwagę fakt, iż autor w „Paleografii” nieraz odnosi się do źródeł, które znał z autopsji, a które zaginęły w czasie wojny, znaczenie tego dzieła jest jeszcze obszerniejsze. Książka służy równocześnie historykom, historykom sztuki, jak i studentom i adeptom edytorstwa, bibliotekoznawstwa, muzykologii, kulturoznawstwa i innych kierunków humanistycznych. To wykład z historii kultury europejskiej.