Główną przesłanką powołania do życia pododdziałów antyterrorystycznych Policji była konieczność przeciwdziałania zjawiskom szczególnie groźnym dla bezpieczeństwa publicznego, jakimi niewątpliwie były rosnące zagrożenia związane z terroryzmem, a także terrorem kryminalnym, przejawiającym się dodatkowo w formach typowych dla przestępczości zorganizowanej.
Stały rozwój tych zagrożeń spowodował konieczność powołania sił zdolnych sprawnie im się przeciwstawiać, adekwatnie wyszkolonych, wyekwipowanych i przygotowanych do podejmowania różnych działań.
Wieloletnie doświadczenie w działaniach antyterrorystycznych i kontakty z czołowymi przedstawicielami tej dziedziny na świecie pozwoliły na wypracowanie adekwatnych technik, właściwych rozwiązań taktycznych, a także procedur umożliwiających skuteczne działanie w sytuacjach ekstremalnych.
dużo umiejętności, od ataku (zdobywanie budynków, mieszkań, pojazdów mechanicznych, samolotów), poprzez działania ochronne (zabezpieczenia osób, mienia, imprez masowych), rozbrajanie ładunków wybuchowych, aż po produktywne negocjacje, opiera się na wszechstronnym wyszkoleniu.
Skoki ze spadochronem, techniki podwodne, techniki wysokościowe, trening fizyczny, strzelanie — równocześnie szybkie, skrupulatne, jak i wyborowe — to dziedziny, w których antyterroryści osiągają niezwykle wysoki poziom.
Należy podkreślić, iż specyfika szkolenia jednostek antyterrorystycznych jest w wielu aspektach zbliżona do tej, która obowiązuje w wojskowych formacjach sił specjalnych. Dotyczy to nie tylko wyszkolenia jednostkowego, lecz także taktyki działania zespołowego, która stanowi swoistą kompozycję taktyki wojskowej i policyjnej.
Główne zadania związane z obronnością kraju w przypadku zbrojnej agresji potencjalnego przeciwnika realizują Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej. Strategia obronności naszego kraju zakłada w dodatku udział jednostek pozamilitarnych, spełniających rozliczne funkcje wspomagania działań militarnych.
Należy jednak sądzić, iż policyjne formacje antyterrorystyczne, mimo iż stanowią jeden z składników pozamilitarnego podsystemu, z uwagi na specyfikę działań prowadzonych w czasie pokoju są profesjonalnie przygotowane do bezpośredniego udziału w walce zbrojnej.