Przemiany w polskiej kulturze strategicznej na tle porównawczym (Akademia Pomorska w Słupsku)

Niniejsza monografia składa się z siedmiu rozdziałów. W pierwszym przedstawiono terminologię bezpieczeństwa, opisano jego subiektywny i obiektywny charakter, a także dokonano typologii. Rozdział drugi dotyczy kulturowego rozmiaru bezpieczeństwa, w którym autorzy podjęli próbę zdefiniowania bezpieczeństwa kulturowego i kultury politycznej.

Rozdział trzeci ukazuje genezę, istotę i prekursorów koncepcji kultury strategicznej. Autorzy oparli się m.in. Na literaturze z zakresu bezpieczeństwa, dokonując przeglądu generacji badań nad kulturą strategiczną.

Opisano dodatkowo jej poręczne wykorzystanie. Natomiast w rozdziale czwartym podjęto próbę uporządkowania problematyki w kontekście wyzwań i zagrożeń. W rozdziale tym uwydatniono kwestie związane z istniejącymi dylematami, jeśli chodzi o bezpieczeństwo ekonomiczne w Polsce, nie pomijając zagadnienia dotyczącego ekonomii i obronności w dokumentach strategicznych Unii Europejskiej.

Ogólna charakterystyka polskiej kultury strategicznej jest treścią rozdziału piątego. Przedstawiono w nim uwarunkowania i właściwości polskiej kultury strategicznej i jego i warunki dotyczące bezpieczeństwa militarnego Polski.

Natomiast w rozdziale szóstym skupiono się na kwestii kultury strategicznej w wybranych państwach, inicjując od Stanów Zjednoczonych, przez fenomen francuskiej, źródła i ewolucję rosyjskiej, niemieckiej, ukraińskiej, chińskiej i kończąc na ciągłości i zmianie kultury japońskiej.

W rozdziale siódmym zaprezentowano charakterystykę kultury strategicznej wybranych państw i organizacji międzynarodowych, równolegle podejmując się próby oceny wpływu kultury strategicznej NATO i UE na Polskę.

(Fragment Wstępu)