Książka Piotra Mitznera jest pierwszą tego typu syntezą biografii i pisarstwa Jarosława Iwaszkiewicza. Daje obraz całego jego życia i dotyka wszystkich gatunków uprawianej przez niego twórczości. Pisana jest z osobistej perspektywy wnikliwego czytelnika. Mitzner opowiada o tym, co w Iwaszkiewiczu ceni najistotniej, co budzi jego zdziwienie, co wywołuje podziw albo prowokuje do niezgody. Dotyka znacznych tematów i pojedynczych linijek wiersza. Przywołuje dużo prywatnych wspomnień o pisarzu, cytuje teksty odnalezione w archiwum.
„Może to szczerość, sprawia, iż Iwaszkiewicz nieprzerwanie przyciąga czytelników, badaczy, reżyserów. Skoro ktoś chce nam tak dużo powiedzieć, zadajemy mu kolejne pytania, ważne z zasady dla nas. Pytamy go o nas. I możemy pytać, gdy mamy lat szesnaście, i czterdzieści, i sześćdziesiąt sześć, bo tych Iwaszkiewiczów jest wielu: jest młodzieniec, dojrzały pan i starzec. Książka ta jest moim widzeniem poety i jego dzieła. To nie cały Iwaszkiewicz, tylko mój".
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.