Komu z nas nie przyszła do głowy myśl, że za dużo pracuje albo za dużo wydaje pieniędzy, za dużo czasu spędza przed komputerem albo za dużo je? Rosnące tempo życia powoduje, iż coraz więcej czasu spędzamy w pracy, coraz mniej mamy go natomiast na spotkania z przyjaciółmi, realizację zainteresowań i pogłębianie rodzinnych więzi. Takie warunki kulturowo-społeczne sprzyjają kształtowaniu się i utrwalaniu pewnych sposobów funkcjonowania, które obecnie nazywa się uzależnieniami behawioralnymi (pracoholizm, patologiczne uprawianie hazardu, seksoholizm czy uzależnienie od opalania się albo dynamiczności fizycznej). Zachowania te stanowią często poważny problem dla jednostki, źródło cierpienia dla najbliższych, są także widocznym problemem społecznym, ponieważ wymagają odpowiednich działań prewencyjnych. Stały się ponadto przedmiotem zainteresowania badaczy i terapeutów, którzy próbują stworzyć programy zapobiegające ich powstaniu, a także programy ich leczenia. Najważniejsze pytanie, które wymaga bardziej jednoznacznej odpowiedzi, dotyczy rozróżnienia cech i konsekwencji zachowań, które należy uznać za krzywdzące, i cech i konsekwencji zachowań, które można traktować jako zdrowe i adaptacyjne. W publikacji zaprezentowano dane dotyczące naukowych modeli przyczyn uzależnień behawioralnych, a także opisano podstawy profilaktyki, poradnictwa i psychoterapii dla osób zmagających się z tym problemem. Osobną część publikacji poświęcono poszczególnym kategoriom uzależnień behawioralnych. Opisano problematyczne zachowania związane z: hazardem nowymi technikami zabiegami modyfikującymi ciało, jak uprawianie sportu, opalanie się, poddawanie operacjom plastycznym czy tatuowanie spożywaniem wysokokalorycznych pokarmów seksem i pornografią zakupami pracą. Książka „Uzależnienia behawioralne” jest adresowana do wszystkich zainteresowanych tą problematyką, zwłaszcza do tych, którzy chcą bardziej wnikliwie przyjrzeć się własnym zachowaniom, temu, co ich niepokoi lub zastanawia w sposobie korzystania z internetu, pracowania, robienia zakupów czy uprawiania sportów. Z reguły jednak kierowana jest do studentów psychologii, pedagogiki, socjologii klinicznej i nauk o zdrowiu, a także praktyków nie tylko najróżniejszych ośrodków terapeutycznych i zajmujących się szeroko rozumianym zdrowiem psychicznym, ale także instytucji opiekuńczych, wychowawczych i szkolnych. Na jej podstawie można zrewidować mity i przesądy na temat własnego stylu życia i korzystania z dóbr tak obficie współcześnie oferowanych. Z tekstu