Książka w pionierski sposób podejmuje zagadnienie związków pomiędzy edukacją a kulturą z perspektywy psychologii narracyjnej. Autorka wykazuje,istotną rolę w procesie wychowania odgrywają narracje „obszerne”, opowieści rodzinne o miłości czy dzieciństwie, jak ponadto narracje „niewiele znaczące”, za pomocą których rodzice przekazują dzieciom ważne treści.
Rozwój psychiczny jest skutkiem nie tylko świadomych oddziaływań wychowawczych rodziców, ale także „zanurzania się” dziecka w świecie znaczeń, jakie oferuje mu kultura. Narracje kultury są bogate w psychologiczne treści; zapisane w języku kształtują środowisko rodzinne, moralność i regulują stosunki międzyludzkie.
Publikacja adresowana do psychologów i pedagogów, jak na dodatek antropologów, socjologów, terapeutów rodzinnych, a także rodziców zainteresowanych problematyką wychowania.