Warszawskie sezony teatralne 1945–1949 Tomasza Mościckiego są drugą już nowatorską próbą pokazania życia teatralnego stolicy tuż po wojnie, po przychylnie przyjętej kronice Teatry Warszawy 1944–1945. Autor kontynuuje opowieść o warszawskich scenach, prezentując, jak ekspresowo odbudowywało się życie artystyczne stolicy.
To fascynująca wyprawa w historię pierwszych powojennych lat Polski, widziana właśnie przez teatr. Autor prowadzi czytelnika szlakiem istniejących wówczas, dziś w obfitej części zapomnianych, teatralnych miejsc, przypomina historię teatrów istniejących do dziś, lecz i tych, które zniknęły, ustępując miejsca odbudowującej się Warszawie.
Książka przynosi obraz życia teatralnego w całości odmienny od utartych przekonań o jego ubóstwie w pierwszych latach po wojnie. Jest to życie niesłychanie bogate i momentalnie zmieniające swój kształt. Książka opowiada także o powszednim życiu warszawskiego teatru, zwyczajach, warunkach życia i pracy aktora, zarobkach oraz o sprawach wstydliwie ukrywanych przed publicznością, a bulwersujących wówczas artystyczne środowisko.