Dr hab. Zofia Pomirska, językoznawca, dydaktyk, adiunkt w Zakładzie Polonistyki użytkowanej Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego, autorka programów i podręczników szkolnych do języka polskiego i publikacji z zakresu dydaktyki języka polskiego, współpracownik ośrodków doskonalenia nauczycieli, specjalista zarządzania projektami.
Książka Zofii Pomirskiej jest bez wątpienia ważną pozycją zarówno dla praktyków, jak i lingwodydaktyków, dotyczy bowiem problemów, z którymi polska szkoła mierzy się od lat. Ciągle szuka się odpowiedzi na pytania, czym są niepowtarzalne trudności w uczeniu się, kim jest uczeń o specjalnych oczekiwaniach edukacyjnych, jak te oczekiwania definiować, jak realizować i wreszcie, jak oceniać tę realizację.
wyjątkowo dużo wątpliwości, uprzedzeń i mitów narosło wokół niepowtarzalnych trudności w uczeniu się czytania i pisania. Dysleksja w powszechnym odbiorze nieraz kojarzy się nie tyle z problemami uczniów nią dotkniętych i szukaniem środków zaradczych, ile z chęcią wykorzystania tego zjawiska (niejednokrotnie uważanego za fikcyjne) do nieuczciwego wobec innych uczniów obniżania wymagań.
Tym bardziej cenne jest ciągłe badanie i objaśnianie specyfiki tego typu trudności, a także poszukiwanie efektywnych rozwiązań dydaktycznych. W tym zakresie przedstawiona do recenzji książka otwiera kolejne perspektywy tak badawcze, jak i praktyczne, wskazuje mianowicie na potrzebę inkluzji.
Zjawisko włączania w powszechny system oświaty wszystkich uczniów, nie tylko niepełnosprawnych, lecz także osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (dodajmy,jeszcze dzieci z zróżnicowanymi doświadczeniami migracyjnymi) ma w założeniu wydajnie przeciwdziałać wykluczeniu społecznemu.
Takie podejście wymaga przebudowania myślenia o szkole jako instytucji. Autorka uwydatnia, iż ma być ona "szkołą dla wszystkich", w myśl zasady, iż "to nie uczeń ma dostosować się do wymagań szkoły, a szkoła do potrzeb ucznia".
Z recenzji dr hab. Agnieszki Rypel, prof. UKW Powyższy opis pochodzi od wydawcy.