Sztuka publiczna Karolina Izdebska, Anna M. Królikowska

Sztuka publiczna funkcjonuje w zróżnicowanych formach i na styku zróżnicowanych dyscyplin. W zasadzie może przyjmować każdą postać wypowiedzi twórczej (może być pomnikiem lub antypomnikiem, rzeźbą społeczną, instalacją, akcją, interwencją itd.).

Zwraca uwagę na podskórne i pomijane aspekty rzeczywistości społecznej. Formuje miejsca. Formuje interakcje społeczne, a nawet więzi. Funkcjonuje jako medium, które przekazuje publiczny głos zmarginalizowanych i wykluczonych.

Działa jak bodziec wyzwalający reakcje. Formułuje sporo niebanalnych pytań i rozbudza dyskusje, staje się narzędziem protestu. Tego typu praktyka niejednokrotnie wychodzi poza granice klasycznie rozumianej sztuki i przejmuje ponadto funkcje pozaartystyczne – społeczne, aktywistyczne, reporterskie, dokumentacyjne itp.

Autorka z znacznym znawstwem nie tylko próbuje dokonać charakterystyki sztuki publicznej jako zjawiska artystycznego, lecz też wskazuje na ogromne trudności definicyjne z tym związane. Umiejętnie ukazuje przy tym bogactwo i dostatek sztuki publicznej i rozwija w sposób nad wyraz ciekawy wątki poboczne - dzięki temu sztuka publiczna nie została zredukowana i wtłoczona w sztywne ramy klasyfikacyjne.

dr hab. Przemysław Kisiel, prof. Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie Rozważania Karoliny Izdebskiej na temat tego, czym jest sztuka publiczna, jaka jest jej współczesna rola i miejsce pośród innych rodzajów twórczości są z jednej strony skutkiem wnikliwej eksploracji przystępnej literatury, z drugiej – stanowią rezultat autorskiego projektu badawczego.

Takie przeróżne podejście zezwala na odtworzenie poglądów artystów na temat rozumienia przestrzeni publicznej jako areny dla pracy twórczej oraz pokazania jej ograniczeń i wyzwań dla artystycznej wypowiedzi.

dr hab. Paulina Rojek, prof. Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie