Macierzyństwo non-fiction - Joanna Czeczott

„Znam spektakularne i dalekie od cukierkowej wizji fotografie robione przez matkę własnym dzieciom. Znam fotoreportaże z ciąży i z rodzinnego porodu. Znam nawet fotografie dokumentujące wygląd brzucha po ciąży. Lecz nie znam takiego procesu zdjęć, w którym na jednym potargana matka gotuje, a niemowlę na niezbyt czystej podłodze bawi się pokrywką słoika; na innym matka ziewa czytając pięćdziesiąty raz tę samą książeczkę; na jeszcze innym w trakcie spaceru gapi się tępo przed siebie.

Czy coś w tym stylu. Rozmyślając o tych fotografiach uświadomiłam sobie, iż to właśnie próbuję zrobić. Opisać macierzyństwo bez fikcji. Prawdziwe.” Joanna Czeczott „Droga matko, myślę, iż wśród występujących w tej książce pań na bank odszukasz przyjaciółkę.

Jak ja znalazłam. I serdecznie ją z tego miejsca pozdrawiam, koleżankę O., matkę dwojga, o której nie wiem, czy istnieje, lecz która jest dla mnie, ze swoim ’whatever works’ i ’macierzyństwo nauczyło mnie tolerancji’, uosobieniem kobiecej mądrości.

Jeśli nie istnieje, cieszę się, iż Joanna Woźniczko-Czeczott ją wymyśliła. A jeśli istnieje, gratuluję autorce, iż w tym emocjonalnym, kulturowym, marketingowym tumulcie, który towarzyszy macierzyństwu w naszych emocjonalnie, kulturowo i marketingowo niestabilnych czasach, usłyszała jej głos i nam go pozwoliła usłyszeć.” Justyna Bargielska „Z tą książką jest tak jak z dzieckiem.

Nie chcesz jej zacząć czytać, bo wiesz, czego się spodziewać. I to się nawet potwierdza, ale i tak już nie możesz przestać. Rzadko się zdarza, by obalona królowa tak lekko i tak szczerze opowiadała o tym, jak ścięto jej głowę.” Tomasz Kwaśniewski „Opisy macierzyństwa z zasady ociekają lukrem.

Pisze się o maluszkach, bobasach i nieustającej radości bycia matką. Od tej słodyczy bolą zęby. A jak jest naprawdę, wiedzą ci, którzy mają niewiele znaczące dzieci. Problem polega na tym,przeważnie o tym nie mówią.

Joanna Woźniczko-Czeczott w swej do szpiku kości prawdziwej i jednocześnie wyjątkowo zabawnej książce przerywa zmowę milczenia. Macierzyństwo jest bowiem rewolucją, w wyniku której nie tylko coś zyskujemy, lecz i coś tracimy.

Czeczott pisze o terrorze metod wychowawczych i diet dla matek karmiących, o potwornej nudzie spacerów, wyjałowieniu intelektualnym, wypadaniu włosów i o wściekłości. Nazywa śmiało to, co niemal wszyscy rodzice znają z autopsji, ale do czego nieraz wstydzą się przyznać.

Dzięki tej książce odzyskują głos.” Justyna Sobolewska