Anatol Stern (1899–1968) był nie tylko poetą awangardowym, prozaikiem, dramatopisarzem oraz tłumaczem,w głównej mierze wielkim miłośnikiem sztuki filmowej – publicystą i teoretykiem oddanym sprawom kina oraz pierwszym w kinematografii polskiej zawodowym scenarzystą z prawdziwego zdarzenia, przy którego udziale nakręcono ponad trzydzieści filmów.
Mimo iż nie sposób pisać o wczesnej historii kina rodzimego, nie wymieniając jego nazwiska, ta część twórczości Sterna nie doczekała się dotychczas żadnej znacznej publikacji. Niniejsza monografia wypełnia tę lukę.
Może zwrócić uwagę czytelników zainteresowanych kulturą dwudziestolecia międzywojennego, okresu Polski Ludowej i PRL-u, kwestią współpracy pisarzy ze środowiskiem filmowym czy również badaniami archiwalnymi.
„Janusz Lachowski podjął temat niewiele znany i ambitny, problematykę, która wymaga kompetencji jednocześnie literaturoznawczych, jak i filmoznawczych. Poza tym, co warto podkreślić, optyka tej monografii odbiega znacznie od powszechnej wiedzy i wyobrażeń związanych ze stosunkowo niedużo znanym teraz twórcą, Anatolem Sternem, kojarzonym przede wszystkim z nurtem poezji futurystycznej.
Mamy więc do czynienia z rozprawą w znacznej mierze pionierską, porządkującą i pogłębiającą wiedzę o ważnej w polskiej literaturze i filmie postaci, eksplikującą istotnie rozległy wątek w życiu tego oryginalnego i – nie ma już chyba wątpliwości – wielostronnie uzdolnionego twórcy".
Z recenzji prof. Dra hab. Jacka Dąbały Janusz Lachowski – filmoznawca, literaturoznawca i badacz rękopisów. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej, na tej uczelni uzyskał także stopień doktora nauk humanistycznych.
Zajmuje się z reguły początkami kina polskiego, prasą i myślą filmową lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku, awangardą filmową i literacką, jak także relacjami pomiędzy literaturą a kulturą audiowizualną Powyższy opis pochodzi od wydawcy.