Marie de gournay (1565-1645): pierwsza francuska

"Publikacja traktuje o Marie de Gournay, przybranej córce (fille d’alliance) Michela de Montaigne, autorce wciąż dziś niewiele znanej wśród specjalistów zajmujących się literaturoznawstwem, historią pań czy także feminizmem. Tymczasem w swojej epoce była ona jedną ze stanowczych postaci panoramy intelektualnej Paryża, a sławę (niekiedy kontrowersyjną) zapewniły jej, obok jej własnych dzieł, opracowywane poprzez nią kolejne wydania Essais jej przybranego ojca. Autorka książki określa ją mianem „pierwszej francuskiej emancypantki”, uwydatniając jej pionierską rolę w powstawaniu idei, które przybiorą potężny zarys dopiero dwa stulecia później. Marie de Gournay ośmielała się wkraczać w swoich pismach w obszar refleksji zarezerwowany dla panów, a więc polityki, reformy języka literackiego, filozofii moralnej, teologii czy alchemii. Monografia przybliża polskiemu czytelnikowi nie tylko samą postać tej unikatowej kobiety, ale także kontekst historyczno-literacki francuskiego przełomu XVI i XVII wieku, a także sylwetki postaci związanych z twórczością Marie de Gournay.

„Należy też wspomnieć o olbrzymim atucie dopełniającym całości monografii, czyli aneksie zawierającym przekłady całych dzieł albo ich fragmentów – dzieł napisanych ręką kobiecą: Marie de Gournay, Louise Labé i Małgorzaty de Valois. Teksty te wpisują się w spór o kobiety, stanowią zatem nieocenione źródło dla badań nad historią kobiet i feminizmem”.
(z recenzji dr hab. Moniki Malinowskiej)

Dr hab. Barbara Marczuk, prof. UJ jest wykładowcą literatury francuskiej w Instytucie Filologii Romańskiej, autorką licznych publikacji dotyczących pisarstwa damskiego w wieku XVI i XVII, jak w dodatku polsko-francuskich związków literackich w tych epokach. W swoim dorobku ma także uwielbiane przekłady dawnej literatury francuskiej na język polski (Krwawy amfiteatr. Antologia francuskich historii tragicznych epoki renesansu i baroku, Kraków, Universitas 2007, Francuskie pisma o dramacie (1537–1631), Kraków, WUJ 2016)."