Kultura studencka okresu PRL Media i działalność a- bezpłatny odbiór zamówień w Krakowie (płatność gotówką lub kartą)

"Termin kultura studencka odnosi się do całego szeregu formalnych i nieformalnych praktyk, wartości, a także postaw, które określa się jako typowe dla życia podczas studiów uniwersyteckich.

Choć definicyjnie możemy się spierać nad różnorodnymi wyznacznikami tej charakterystyki, to kluczowe jest tutaj coś innego. W zasadzie różnorodne formy kultury studenckiej wykształciły się nieomalże równocześnie wraz z pierwszymi uniwersytetami i ukształtowaniem się szkolnictwa wyższego.

bardzo jednak okres jej właściwego tworzenia się możemy lokować w chwili, kiedy szkolnictwo wyższe staje się szkolnictwem masowym, przystępnym każdemu. Zniesienie ograniczeń w tym względzie powoduje, iż kultura ta dotyczy na tyle znacznej liczby osób, iż zaczynamy postrzegać ją właśnie jako swoistą kulturę czy wręcz subkulturę [...].

W sensie ogólnym rozumiemy kulturę studencką jako rozciągniętą między dwoma punktami. W zależności od tego, do którego punktu w danym momencie ciągnie, charakteryzuje się naciskiem na inne swoje środki wyrazu.

Z jednej strony takiej osi mielibyśmy instytucjonalną kulturę studencką, a z drugiej - spontaniczną kulturę studencką. Ta pierwsza charakteryzowałaby się albo wysokim stopniem związków z władzą, jak miało to miejsce w PRL, albo związkiem z instytucjami życia pozastudenckiego, gdzie kulturę studencką rozumielibyśmy jako przygotowanie do tego życia.

Spontaniczna kultura studencka, jak można by to określić, wskazywałaby raczej na te obszary studenckiej kultury, które wymykają się instytucjonalnym ramom. Do takich praktyk należałoby np. Uczestnictwo w działaniach politycznych wykraczających poza instytucjonalne formy lub przeniesienie wzorców kontrkulturowych do kultury studenckiej [...].

Założeniem naszej publikacji było pokazanie wzajemnych relacji, związków i napięć między tymi dwoma porządkami. Studencka kultura instytucjonalna w PRL z jednej strony pozostawała wyjątkowo niejednokrotnie w opozycji do kultury spontanicznej.

Z drugiej strony jednak często studenckie instytucje pełniły funkcję parasola ochronnego wobec różnorakiej działalności, która mogła być uznana za związaną z kulturą spontaniczną. O ile nie wręcz z opozycją wobec władzy.

W książce nie tylko chcieliśmy ukazać te wspomniane napięcia, ale także próbować scharakteryzować główne obszary studenckiej aktywności." Ze Wstępu Powyższy opis pochodzi od wydawcy.