Aleksandra Paprot ukazuje spojrzenie młodej osoby na dzieje wsi – wnikliwe, lecz dojrzałe, a zarazem życzliwe. Na uznanie i podkreślenie zasługuje źródłowa i dokumentacyjna podstawa pracy. Autorka wykorzystała przeróżne źródła danych: zapisy bezpośrednich rozmów z mieszkańcami wsi, obszerną literaturę przedmiotu, zasoby archiwalne i zachowane oraz rysunki. Wykazała dużą precyzyjność w zbieraniu i prezentowaniu informacji. Książka ta dotyczy na ogół procesu kształtowania się świadomości, tożsamości i relacji społecznych ludzi przemieszczonych w wyniku pokaźnych wydarzeń historycznych. Jest to praca o „zapuszczaniu korzeni” w nowym miejscu, które ma jednak długą i niebanalną historię. Nowi mieszkańcy musieli się z tą historią zmierzyć i uporać, dodając do niej swój rozdział. Ze przedmowy Jerzego Wilkina