Książka ilustruje, w jaki sposób współczesne japońskie i chińskie artystki wykorzystują specyficzne dla swoich krajów symbole oraz części tradycji kulturowej oraz jak przeciwstawiają się cenionym przez ich rodzime społeczeństwa wzorcom kobiecości. Autorka pokazuje twórczość kilkunastu artystek, jednocześnie tych powszechnie rozpoznawanych, jak Yoko Ono, Yayoi Kusama i Lin Tianmiao, jak i tych dotąd nieobecnych w polskiej literaturze przedmiotu. Demonstruje historię Japonek jako prekursorek w zakresie wykorzystania nowych mediów w sztuce, symbolikę kimona w realizacjach współczesnych artystek z Japonii oraz opisuje fenomen estetyki kawaii. Podejmuje dodatkowo rozważania na temat obecności performansu kulturowego w fotografii japońskiej i chińskiej. Opowiada następnie, w jaki sposób Chinki w swoich realizacjach artystycznych nawiązują do tkactwa, szycia i hafciarstwa, czyli żeńskiego rzemiosła,, a także dlaczego sięgnęły po damski akt jako środek wypowiedzi.