Autorka podejmuje temat relacji pomiędzy państwem pochodzenia i diasporą z punktu widzenia teorii i koncepcji obecnych w naukach politycznych: podmiotowości politycznej, relacji władzy, wpływu, mobilizacji, a także funkcjonowania systemu politycznego. Monografia uzupełnia poważną lukę w badaniach nad polską emigracją, w których dominowała dotychczas perspektywa historyczna i socjologiczna, dodając do analizy fenomenu skupisk diasporycznych i ich związków z państwem pochodzenia ujęcie politologiczne. Diaspora jako spora grupa społeczna ma zdolność i możliwości wpływu na państwo pochodzenia, zwłaszcza w momentach bezprecedensowych – transformacji ustrojowej, kryzysów czy konfliktów. Takim czasem w historii Polski były wybory 4 czerwca 1989 roku, a także cykl konsolidacji systemu prawno-politycznego III RP, w których aktywny udział mieli w dodatku Polacy mieszkający poza granicami kraju. W monografii autorka przedstawia także cykl tworzenia i ewolucję polityki państwa polskiego wobec diaspory oraz jej aktywność w trakcie wyborów parlamentarnych i prezydenckich w następnych dekadach.