Nie ulega wątpliwości, że problematyka ochrony zasobów naturalnych, także w jej wymiarze prawnym, ma współcześnie istotnie doniosłe znaczenie. Jest to spowodowane rosnącą świadomością organiczną społeczeństw oraz presją związaną z wyczerpywaniem się części zasobów naturalnych przy niejednokrotnie rosnącym zapotrzebowaniem na nie.
W tej sytuacji prawo powinno kreować warunki umożliwiające osiągnięcie stanu określanego mianem?zrównoważonego rozwoju? i stosownie ten rozwój stymulować. Oznacza to konieczność zmiany wielu normatywnych wzorców produkcji i konsumpcji, a na skutek czego transformacji systemy społeczno-gospodarczego w kierunku tzw.?zielonej gospodarki?.
integruje się z tym niemało zagadnień prawnych, które wymagają szczególnego spojrzenia. Jest ono tym bardziej niezbędne, iż ochrona środowiska i zasobów naturalnych ze swej istoty wykracza poza granice danego kraju i wymaga współpracy międzynarodowej.
Prowadząc tego typu rozważania, nie wolno tez abstrahować od ustaleń poczynionych w przedmiotowym zakresie na gruncie innych nauk, jak np. Ekonomii, która przestrzega prawodawcę i decydentów przed destrukcyjnym używaniem zasobów naturalnych (najczęściej nieodnawialnych), przez co należy rozumieć nadmierną, rozrzutną i degradującą przyrodę eksploatację.Fragment Przedmowy