Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii

Autorzy poszczególnych opracowań to w większości badacze, którzy są równocześnie logopedami praktykami. Reprezentują zróżnicowane polskie ośrodki naukowe, w których kształci się logopedów. Na podstawie przedstawionych przez nich wybranych metod i narzędzi diagnostycznych możemy zapoznać się ze współczesnymi tendencjami badawczymi rozwijanymi w tych właśnie ośrodkach. Część z nich ma charakter autorski. Inne nawiązują do refleksji naukowo-badawczej kształtowanej przez sporo lat w polskiej i światowej logopedii. Sformułowane wnioski mają charakter uniwersalny. Wszyscy autorzy podkreślają wciąż ważne w procesie diagnozowania logopedycznego zasady: indywidualizacji progresywnania logopedycznego, a więc dobrania go do możliwości i potrzeb pacjenta, osobistego zaangażowania badacza i konieczność nawiązania współpracy z osobą badaną. Podmiotem oddziaływania jest zawsze człowiek ze wszystkimi swymi zachowaniami komunikacyjnymi. W wielu opracowaniach mowa jest również o wzajemnym dobieraniu się procesu diagnozowania i terapii.