"Zbiór esejów Bartosza Suwińskiego o poezji i jej czytaniu od pierwszej strony przykuwa świeżością stylu i oryginalnością w podejściu do wierszy, których autorami są poeci związani z Opolem i w ogóle z ziemią opolską.
Autor niezwykle świadomie obrał sposób progresywnania wobec materii poetyckiej, która jest dla niego rodzajem moralnego zobowiązania, obiektem, w który trzeba się wczuć całym sobą, wyzwaniem dla wyobraźni, dziedziną emocjonalnej, duchowej oraz intelektualnej eskapady.
Co pokaźne, Suwiński nie pozwala sobie na nadmierne i „rozregulowane” epatowanie ogromną erudycją literacką, którą posiadł. Prawdziwy i aktywny odbiór poezji wywołuje u czytelnika potrzebę wyższego rzędu – potrzebę bycia twórczym.
Twórczość jednego powinna wyzwalać twórczość drugiego. Być może jest to najbardziej uczciwa (naturalna?) zasada progresywnania wobec poezji i każdej sztuki. Dlatego ci, którzy przywykli do szkolnego, akademickiego czy publicystycznego stylu wypowiadania się o poezji, będą co rusz zaskakiwani, czytając tę książkę.
Jest ona w dodatku zaproszeniem do zdobywania odwagi interpretacyjnej, do posługiwania się wyobraźnią, do kształtowania umiejętności bycia wobec tego, co niezrozumiałe." Prof. Zbigniew Chojnowski (Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie)