Szkice Krytyczne

Bruno Schulz za każdym razem stał po stronie autorów, choćby gdy sam wcielał się w niewygodną dla siebie rolę krytyka. Nie chciał sobie „arrogować" porównującego i oceniającego spojrzenia znawcy, przedkładając nad nie sąd prywatnego konsumenta i amatora. Być może dlatego tom zawierający wszystkie jego szkice krytyczne liczy zaledwie czterdzieści dwa teksty. I być może dlatego w każdym z tych tekstów Schulz wykracza daleko poza horyzont tradycyjnych badań literackich czy codziennej praktyki recenzenckiej i podąża w stronę krytyki autorskiej, wykorzystującej narzędzia hermeneutyki, psychoanalizy i mitografii, żeby wydobyć z omawianego dzieła najgłębsze pokłady sensów. Szkice krytyczne Schulza, jednocześnie fundamentalne dla zrozumienia jego dzieła eseje, wnikliwe prace literaturoznawcze, jak i śladowe recenzje, przyczynki, notatki z lektury czy autoeksplikacje, potwierdzają, iż był on jednym z najbardziej oryginalnych współczesnych interpretatorów literatury i sztuki. Pozwalają także sformułować jego prywatną filozofię literatury i credo artysty, których nigdy nie wyraził w swoim dziele wprost.